De Hoendergans had in het verleden te maken met een aanzienlijke populatieafname, door jacht en habitatverlies. Dankzij de vele inspanningen voor natuurbehoud heeft dit geleid tot een geweldig herstel in veel gebieden. Tegenwoordig staat de Hoendergans op de lijst van Niet Bedreigde diersoort, maar dat komt mede door de bescherming van verschillende staats- en federale wetten in Australië.
De Hoendergans is een inheemse diersoort in Australië. Deze vogelsoort is endemisch in Zuid-Australië. Dit betekent dat deze vogelsoort op natuurlijke wijze enkel in Zuid-Australië leeft. Het verspreidingsgebied bestaat uit kustgebieden en eilanden voor de kust in West- en Zuid-Australië, Victoria en Tasmanië.
.
De Hoendergans is een aanzienlijke grote Eendachtigen (Anatidae). Deze vogelsoort heeft namelijk een grootte van 75 tot 100 centimeter.
Het verenkleed van het boven- en onderlichaam kleurt grijs, met een lichtbruine waas. De borst- en rugveren lijken geschubd door de lichtere randen. De staart en staartdekveren hebben een zwarte kleur. De bovenste vleugeldekveren bevatten een donkergrijze vlek bij de uiteinden. De schouderbladen bevatten grotere en bruinere vlekken. De vliegveren kleuren grijs met zwarte uiteinden.
Ondanks dat de Hoendergans een aanzienlijke vogel is, heeft de vogel relatief een kleine kop en korte, zwarte snavel. De snavel zit ook nog deels verborgen door de citroengele neusvleugels. Het voorhoofd en de kruin kleuren witter. De iris heeft een honingachtige kleur. De poten bevatten een roze kleur en de voeten zijn zwart. Hierdoor lijkt het net alsof de Hoendergans steeds door de modder loopt.Â
De Hoendergans is een herbivoor. Dit betekent dat deze vogelsoort enkel plantaardig materiaal eet. De Hoendergans graast op het land naar bladeren, stengels, graszaden, grassen en andere plantsoorten met een hoog watergehalte. De Hoendergans kan zelfs zout water of brak water drinken.
De Hoendergans is een sociale vogelsoort. In het niet-broedseizoen leeft deze vogelsoort in paren of in groepen tot 300 individuen. Voordat de broedperiode start, verlaten de monogame paren de groep om te vertrekken naar de broedplaatsen.
Ondanks het forse uiterlijk kan de Hoendergans wel degelijk vliegen. Deze vogelsoort vliegt niet zo productief als veel andere Ganzensoorten (Anserinae). Dit komt omdat de Hoendergans hoofdzakelijk leeft op het land, en dus veel tijd spenderen aan het grazen op vegetatie op de grond.
De Hoendergans is toch wel een sterke vlieger. Deze vogelsoort legt grote afstanden af tussen eilanden of kustgebieden. De vlucht van de Hoendergans bestaat uit ondiepe en snelle vleugelslagen. Deze vogelsoort vliegt vaan in V-formatie wanneer de soort in groep reizen.
Het vermogen om te kunnen vliegen speelt bovendien een belangrijke rol in het broedgedrag. Het paar nestelt vaak op de kleine eilanden voor de kust van Australië. Ze moeten vliegen naar de grotere eilanden of het vasteland om te foerageren, waardoor ze soms grote afstanden moeten afleggen.